Al in 1989 werden tijdens de eerste editie van het festival "Nouvelles du Conte", dat nog steeds "Neuvaine du Conte" heet, voorstellingen opgevoerd waarin de vorm van de vertelling en niet de inhoud van het verhaal centraal stond.
In het begin van de jaren 1990 ontstond in Italië een theaterstroming die bekend staat als teatro di narrazione (verhalend theater). De invloed van Dario Fo was onmiskenbaar. Hij vond een nieuwe vorm van monoloog uit met Mistero Buffo (Mystère bouffe), waarin de verteller de acteur vervangt. Deze nieuwe theatrale vorm plaatst de acteur-verteller en zijn verhaal in het hart van het theatrale apparaat.